Spanje bouwt huizen voor gezinnen die straks niet meer bestaan

In dit artikel:

In Spanje groeit de kloof tussen hoe mensen leven en wat er wordt gebouwd. Het nationale statistiekbureau INE waarschuwt dat het aantal huishoudens tot 2039 met bijna 20% stijgt, vooral door een sterke toename van eenpersoonshuishoudens: tegen die tijd zal in één op de drie huishoudens iemand alleen wonen. Tegelijk vergrijst de bevolking: in 2055 is ruim 30% ouder dan 65 jaar.

Het woningaanbod sluit daar slecht op aan. Nieuwbouwwoningen zijn gemiddeld zo'n 100 m² en tellen vaak drie of meer slaapkamers — kwaliteiten die voor alleenstaanden, jonge starters en veel ouderen overdadig, duur en lastig te onderhouden zijn. Ook bestaande voorraad is problematisch: bijna 30% van de woningen is ouder dan zeventig jaar en heeft vaak slechte isolatie, onhandige indelingen of is moeilijk toegankelijk voor minder mobielen.

De marktrealiteit verslechtert door een groot tekort: tussen 2021 en 2024 kwamen er ruim 220.000 nieuwe huishoudens bij, terwijl er maar circa 110.000 woningen werden gebouwd. Die mismatch drijft de huizenprijzen op en dwingt woningzoekers tot compromis: te grote huizen, ongeschikte buurten of onbetaalbare huren/kopen.

De overheid probeert met het Plan Estatal de Vivienda 2026–2030 meer sociale huur en maatregelen te stimuleren, maar in de praktijk blijft productie gericht op gezinswoningen. Bouwers wijzen op trage procedures en complexe regelgeving — bestemmingsplannen kunnen tot zestien jaar duren — waardoor het aanbod niet snel genoeg kan aanpassen aan de veranderende vraag.

Kortom: demografische verschuivingen maken kleinere, betaalbare en toegankelijke woningen noodzakelijk, maar institutionele en marktbarrières houden de transitie tegen. Zonder snelle beleids- en planningsaanpassingen blijven veel Spanjaarden verstoken van passende woonruimte.